Oud zeer? Laat het los!

Opeens vliegen ze je aan, die zeurende, belemmerende gedachten! Je krijgt een nieuwe klus of baan en je kunt alleen maar denken dat lukt me toch niet, een ander kan het veel beter. Of je komt zonder werk te zitten en het maalt maar door je hoofd ik kom nooit meer aan de bak of wie zit er nou op mij te wachten? Het zweet breekt je uit!

Herkenbaar? Gedachten en emoties die je niet helpen, maar die je ook niet kunt stoppen? Als je niet oppast ga je er echt in geloven en worden ze jouw waarheid.

Wat nu als die zogenaamde waarheden vast zijn gaan zitten in je hoofd? De kans is dan groter om vast te lopen in je leven of werk. Als je merkt dat bepaalde patronen zich herhalen, dat je last hebt van hardnekkige belemmerende gedachten of als je afstevent op een burnout, dan wordt het tijd om los te laten!

Twee cliënten die bij mij een coachtraject hebben gevolgd vertellen graag over hun ervaringen. Onderdeel van hun traject was ‘loslaten’, een wandeling met een opdracht. Bij allebei was het resultaat heel bijzonder!

Meisje in de fles

Suzanne (46)* komt begin vorig jaar thuis te zitten met een burn-out. Eenmaal thuis slaat de twijfel toe. Wat is er eigenlijk zo leuk aan mijn baan? Waar word ik blij van? Waarom is nee-zeggen zo moeilijk? Zoveel vragen waar ze samen met mij een antwoord op hoopt te vinden.

Suzanne: “Via mijn werk kom ik bij Ria terecht en er is meteen een klik. Na maanden thuis zitten weet ik dat ik niet terug wil naar mijn oude baan. Om weer gelukkig te worden moet het roer om. Doodeng hoor om mijn zekerheid op te geven, alsof ik op drijfzand sta. Om oud zeer los te laten stelt Ria een wandelsessie voor. Ik mag de locatie kiezen. Tevens moet ik een symbool meenemen dat staat voor hetgeen ik wil loslaten.

Een uur voor onze afspraak wordt het symbool me pas duidelijk: een poppetje in een glazen flesje dat al jaren bovenop mijn oude letterbak staat. Dat meisje laat precies zien hoe ik mij voel: opgesloten. Het meisje moet eruit, ze wil vrij zijn… Tegelijkertijd denk ik ‘En dan? Ik sla het glas kapot en is alles dan opgelost?’

Een beetje sceptisch begin ik aan de wandeling rond Spaarndam, voor mij vertrouwd terrein. De afgelopen maanden heb ik hier heel wat afgewandeld en nagedacht. Na ruim anderhalf uur staan we eindelijk stil bij een hek in een weiland en heb ik heel helder wat ik los wil laten: mijn onzekerheid, minderwaardigheid, perfectionisme. Oude waarheden die me steeds weer in de problemen brengen. Mijn nieuwe waarheid spreek ik hardop uit: ‘Ik mag zijn wie ik ben, dat is goed genoeg. Ik doe me niet meer anders voor om aan verwachtingen van anderen te voldoen.’

Uit de fles

Aan het einde van de wandeling is het tijd om oud zeer los te laten. Ik sla het flesje kapot. Pats! Het breekt in stukken en het meisje is vrij. Zo, dat voelt goed zeg!

Er valt een enorme last van mijn schouders, dat had ik niet verwacht. Niet alleen dat meisje in de fles is vrij, maar ook ik voel me bevrijd van mijn oude gedachten.

Maanden later helpt het ritueel me nog steeds. Soms als ik me onzeker voel, denk ik aan het poppetje en aan mijn nieuwe waarheid. Dat sterkt me enorm. Zij durft alles en ik steeds meer!”

Suzanne is inmiddels een paar maanden zelfstandig ondernemer, heeft haar eerste opdrachten binnen en is helemaal blij met haar keuze.

 

Baksteen om je nek

Na 34 jaar voor dezelfde baas te hebben gewerkt, houdt de baan van Erik (57)* op te bestaan. Hij past niet meer in het plaatje. Een moeilijke periode in zijn leven, waarin ook nog eens zijn vader overlijdt. Erik zoekt hulp en komt bij mij in begeleiding. Loslaten is belangrijk om een stap verder te komen in zijn leven.

Erik: “Na een oriënterend gesprek met Ria is onze tweede afspraak ergens buiten. Op een voor mij belangrijke plek in de natuur.

Het wordt het Noordzeestrand, omdat ik hier graag kom uitwaaien met mijn vrouw en we hier vroeger heel wat zonnige stranddagen met de kinderen hebben doorgebracht. Hier liggen mooie herinneringen.

Mijn voorbereidende opdracht is: ‘neem iets mee wat symbool staat voor hetgeen je wilt loslaten’. Ik wil af van alle ballast die al zo lang als een molensteen om mijn nek hangt. Het symbool wordt een baksteen! Deze wil ik op het strand begraven, om zo de ballast van me af te gooien.

Na een kop koffie in een strandtent wordt het tijd om de baksteen met een touw om mijn nek te binden. Zo lopen we een paar kilometer langs de branding, net zolang totdat ik een geschikte plek vind om de steen te begraven. Door de baksteen in te graven en mijn nieuwe waarheid duidelijk uit te spreken, laat ik mijn faalangst achter en het gevoel van ben ik wel goed genoeg?, kan ik dat wel? en waarom overkomt mij dit?

Het klinkt misschien vreemd, maar na deze handelingen voel ik me twintig kilo lichter. Als ik er nu op terugkijk is het een heel duidelijk markeerpunt geworden in mijn leven. De oude destructieve gedachten maken langzaam plaats voor nieuwe, positieve gedachten. Ik mag trots zijn op wie ik ben en wat ik allemaal gedaan heb ik mijn leven. Steeds meer focus ik me op de dingen die ik wèl kan. Het idee van dit loslaat-ritueel sprak mij meteen aan, ik zag er niet tegenop. Het enige wat ik een beetje lastig vond was het idee, dat mensen me zagen lopen met die baksteen om m’n nek.”

Inmiddels is Erik aan het werk als zelfstandige en durft hij weer te vertrouwen op zijn kwaliteiten en ervaring.

Loslaten, een wandeling met opdracht

Diepgewortelde negatieve overtuigingen ontstaan vaak op jonge leeftijd. Gevoed door het gezin waarin je bent opgegroeid en de boodschappen die je hebt meegekregen. Hoorde je vroeger vaak ‘je zus kan het veel beter’ of ‘wat ben je toch een brokkenpiloot’, dan kun je de overtuiging ontwikkelen zie je wel, ik ben niet goed genoeg. Uit angst om fouten te maken, ga je steeds harder je best doen.

Oude waarheden vervangen door nieuwe waarheden, dat klinkt gemakkelijk. Maar is het dat ook? Nee, zeker niet. Dat vergt de nodige inspanning en een goede voorbereiding.

Ter voorbereiding op de ‘loslaat-wandeling’ krijgen cliënten deze opdracht mee:

  1. Bedenk zo goed mogelijk voor jezelf, liefst in één kernzin, wat je wilt loslaten. Formuleer die zin zodanig dat je écht denkt: ja, dát is het, hier gaat het mij om.
  2. Denk vervolgens na over een symbool dat staat voor wat je wilt loslaten. Dit kan van alles zijn. Als je niet meteen iets kunnen vinden, ga dan niet krampachtig zoeken maar laat het symbool gevonden worden.
  3. Bedenk daarna op welke manier je het wilt loslaten. Je kunt bijvoorbeeld denken aan verbranden, begraven, verscheuren etc.
  4. Bedenk tenslotte, op welke plek je de handeling het liefste wilt uitvoeren. En op die plek spreken we af voor onze wandeling.

Op de afgesproken plek start de wandeling. Al pratend lopen we net zo lang door totdat we helemaal scherp hebben welke belemmerende overtuigingen losgelaten moeten worden. Ook komen we erachter waar die overtuigingen vandaan komen, wat ze doen met je zelfbeeld, wat de effecten zijn in het dagelijks leven en hoeveel verdriet en narigheid ze veroorzaken.

Daarna gaan we op zoek naar nieuwe waarheden die de oude moeten vervangen. Deze zoektocht leidt uiteindelijk tot een paar kernachtige zinnen die staan voor de nieuwe waarheid. Ze verwoorden precies waar het écht om gaat. Pas dan kan het ‘ritueel’ worden voltrokken met de juiste handeling op de juiste plek. Vaak komen er heftige emoties los, maar altijd is er grote opluchting en blijdschap. En de overtuiging dat er iets fundamenteels veranderd is.

Om in je nieuwe besluit te gaan geloven, moet je het blijven herhalen. Net zolang totdat het geloven erin een vanzelfsprekendheid is geworden en de nieuwe waarheid verankerd is in je denken, voelen en handelen.

  • Al wandelend doe je veel voorbereidend werk.
  • Zo kom je tot de essentie van wat je wilt loslaten en beetpakken.
  • De locatie en het symbool zijn cruciaal.
  • Je diepe gevoelens krijgen een plek.
  • Het loslaten werkt enorm bevrijdend.
  • Het ‘nieuwe besluit’ geeft je een boost!
  • Het effect is duurzaam.

Heb jij ook iets dat je los wilt laten?

Laten we dan eens gaan wandelen!

* Op verzoek van de geïnterviewden zijn de namen van Erik en Suzanne gefingeerd.

©2016, tekst & interviews: Ria Freijsen, Talentwerk en Sabina Bles, Het Woordenbureau.